De eerste aflevering van de documentaire Klassen is uitgezonden. Een jaar lang worden leerlingen uit groep 8 gevolgd. Aan het eind van het jaar krijgen ze hun schooladvies. We maken kennis met Anyssa, die bij haar grootouders woont. Ze deed het heel goed op school, maar of ze het gaat volhouden is de vraag; de situatie bij opa en oma grijpt je als toeschouwer naar de keel; veel liefde, maar ook veel armoede. Bovendien heeft opa die meegaat naar school om over de toekomst van Anyssa te praten geen idee waar het over gaat. Evenmin als de ouders van de leergierige Yunuscan, die met alle middelen probeert om zijn schoolwerk zo goed mogelijk te maken. Zo is hij heel blij dat hij niet met zijn ouders mee hoeft op familiebezoek. Nu kan hij extra oefenen. Ook zien we een leerkracht die haar twijfels uit over het gewenste schooladvies van een leerling. Alles wat we uit onderzoek weten over de relatie tussen afkomst en schoolloopbaan, komt langs. Armoede en onwetendheid van de lagere sociaal-economisch-culturele klasse en lagere verwachtingen van leerkrachten over deze groep worden op een presenteerblaadje aangeboden. Een zaak die onderbelicht blijft, is de onderwijskwaliteit van de leerkrachten. De omroep Human zegt op haar site: ‘Gelukkig zijn er bevlogen leerkrachten, schoolleiders en mentoren die dag in, dat uit voor ze strijden.’ Toch bekroop mij iets ongemakkelijks bij het zien van de documentaire. Het enige dat de school kan doen om bij te dragen aan het verheffingsideaal, is onderwijs van topkwaliteit leveren. Helaas, daar heb ik nog niets van gezien. Laten we niet meehuilen met de wolven in het bos, maar nu echt kiezen voor excellent onderwijs voor iedereen. Martin Bootsma schreef er een eerlijke en pijnlijke column over: https://meesterlezer.wordpress.com.