Kort na de val van Rutte-III lanceerde het demissionaire kabinet het ‘Nationaal Programma Onderwijs steunprogramma voor herstel en perspectief’. Er komt maar liefst 8,5 miljard euro, ca. 20% van het jaarlijkse begrotingsbudget voor onderwijs, beschikbaar ter bestrijding van leerachterstanden en sociaalemotionele problemen die zijn opgetreden gedurende de coronacrisis. Al jaren roept het onderwijs dat er geld bij moet, maar dit is niet waar om gevraagd werd. Ten eerste is het tijdelijk geld, het moet immers in twee jaar op. Er komt dus geen structurele financiering die hard nodig is om het kwantitatieve en kwalitatieve lerarentekort op te lossen. Ten tweede, lang niet alle leerlingen hebben achterstanden opgelopen; er zijn immers scholen die optimaal gebruik hebben weten te maken van de digitale middelen, waardoor het leerproces helemaal geen vertraging opliep. Ten derde, hoe bepalen we die achterstanden? Scholen zijn daar in veel gevallen helemaal niet toe in staat. Ten vierde, voor extra begeleiding van leerlingen zijn extra leerkrachten nodig, maar dat is nou net het probleem. Die zijn er niet. Kortom, over een paar jaar kunnen we weer een parlementaire enquête tegemoetzien naar het echte waarom van dit besluit en waar die miljarden naartoe zijn gegaan. Ter besparing van geld en energie is hier alvast het antwoord: een ondoordachte verkiezingsstunt van het demissionaire kabinet.