De alliantie tussen gezinshulpverleners en gezinnen is één van de voorspellers van behandeluitkomsten in de hulpverlening aan jeugd en gezin. Wanneer meerdere gezinsleden betrokken zijn bij de behandeling, spelen systemische aspecten van de alliantie, namelijk de ervaren veiligheid in het behandelsysteem en de gezamenlijke doelperceptie in het gezin, een belangrijke rol. De rol van de behandelaar is daarbij naar verwachting cruciaal. In dit onderzoek is gekeken naar de geobserveerde bijdrage van 34 gezinshulpverleners aan de alliantie op twee momenten in de ambulante gezinshulpverlening aan 58 gezinnen. Resultaten laten zien dat de geobserveerde gezinshulpverleners voornamelijk investeren in individuele allianties met de verschillende gezinsleden en weinig tot geen gedrag laten zien waarmee een bijdrage wordt geleverd aan veiligheid in het behandelsysteem en de gezamenlijke doelperceptie in het gezin. We vonden geen verschil in de bijdrage aan de alliantie tussen de startfase (T1) en de actieve veranderfase (T2) van de behandeling. Bij de T1-meting hing leeftijd van de gezinshulpverlener negatief en werkervaring positief samen met de bijdrage aan de Betrokkenheid in het Therapeutisch Proces. Beperkingen van het onderzoek en aanbevelingen voor praktijk en vervolgonderzoek worden besproken.
Kernwoorden: alliantie, ambulante gezinshulpverlening, observatieonderzoek, kenmerken van de hulpverlener
Over de auteurs
Marianne J. Welmers-van de Poll (MSc) is docent Social Work en docent-onderzoeker bij het lectoraat Jeugd aan Hogeschool Windesheim. Met haar onderzoek Alliantie in Beeld is zij als promovenda verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. E-mail: jm.welmers-vande.poll@windesheim.nl.
Prof. dr. Geert-Jan J.M. Stams (PhD) is hoogleraar Forensische Orthopedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam. E-mail: g.j.j.m.stams@uva.nl.