In de wereld van zorg voor mensen met autisme, maar meer en meer ook in die van de zorg voor mensen met (enkel) een verstandelijke beperking, is het gebruik van Ondersteunde Communicatie al lang ingeburgerd. Denk aan dagschema’s met pictogrammen of voorwerpen, gevisualiseerde stappenplannen, taakborden, menu’s of aanwezigheidsborden met foto’s … De voordelen zijn talrijk: meer zelfstandigheid bij de gebruiker, meer flexibiliteit en vooral ook minder stress (en dus ook minder moeilijk gedrag).
En toch … we zien niet altijd die voordelen. En dat heeft vaak te maken met het feit dat we de Ondersteunde Communicatie op een te moeilijk niveau aanbieden. Zeker bij mensen met een ernstig tot diep verstandelijke beperking. Daar loert het gevaar van overschatting, ook in het begrijpen van visuele communicatie, altijd op de loer.